ولایت

نصایح آیةالله میرزا جواد تبریزی ره به طلاب
معمولاً طلّاب جوانى كه خدمت فقيه مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره مى‏رسيدند، اين سؤال را مى‏پرسيدند كه: »آقا! بفرماييد چه كار كنيم كه كارهايمان مرضىّ ولى عصرعليه السلام باشد؟«
مرحوم ميرزا قدس سره قبل از هر چيزى به ظاهر طلّاب نظر مى‏كرد. اگر مى‏ديد كه لباس آنها مناسب طلبگى نيست يا موهايشان بلند است و يا فقط ته‏ريش دارند، با كمال محبت ابتدا به مشكل ظاهرى آنها مى‏پرداختند و مى‏فرمودند: »اول شكل ظاهر را بايد درست كرد. شما موظف هستيد در جامعه طورى حركت كنيد كه شكل شما با ساير جوانان متفاوت باشد. موها بايد كوتاه، ريش معمولى و لباس مناسب شأن باشد«. آن‏گاه مى‏فرمودند: اولاً طلبه بايد به تكليف خود كه شامل حلال و حرام الهى است دقت كامل داشته باشد، و با مسائل سرسرى برخورد نكند كه اين قدم اول سازندگى است.
اگر طلبه درس نخواند و شب و روز خود را به مسائل ديگر بگذراند، نه تنها خدمت به دين نخواهد كرد؛ بلكه ضربه هم خواهد زد.

در ثانى هر كارى را كه مى‏خواهد انجام دهد، براى خدا باشد؛ يعنى با توكل به ايزد منان كار را براى رضاى خدا انجام دهد و جز خداى متعال چيز ديگرى را مدّ نظر نداشته باشد. اگر كار خالصانه براى خدا انجام گرفت، نتيجه خواهد داد و خدا در مقابل آن اخلاصى كه در عمل صورت مى‏گيرد، درجه داده و شخص را به مرتبه‏اى والا خواهد رساند. نكته ديگر اينكه ولاى به اهل بيت‏عليهم السلام بايد همواره مدّ نظر باشد و با اخلاص كامل به ساحت مقدّس آنان عرض ادب كرده و كارى كند كه رضايت آنها در آن كار باشد و با زبان و عمل خود محبت خويش را به آنان ابراز كرده و در مقابل شبهات بايستد و از مظلوميت آنان دفاع كرده و حامى واقعى مذهب باشد.
نكته ديگرى كه مرحوم ميرزاقدس سره به طلاب جوان تأكيد مى‏كردند، درس خواندن بود كه طلبه بايد تمام وقت خود را در جهت درس صرف كرده تا بتواند به دين خدمت كند. اگر طلبه درس نخواند و شب و روز خود را به مسائل ديگر بگذراند، نه تنها خدمت به دين نخواهد كرد؛ بلكه ضربه هم خواهد زد.
مورد ديگرى كه مرحوم ميرزا قدس سره به آن توصيه مى‏كردند، توجه به معنويات در كنار درس بود و ايشان مى‏فرمود: زمانى كه ما فيضيه بوديم، نيمه شب(جهت نماز شب)مدرسه فيضيه مملو از طلبه مى‏شد به طورى كه اگر يك نفر غريبه وارد مدرسه مى‏شد، از كثرت حضور طلاب در مدرسه، تصور مى‏كرد كه وقت نماز صبح است، طلاب به شب زنده‏دارى و تهجّد بسيار مقيد بودند. طلبه بايد در جهت معنويت و خودسازى گام بردارد و از توسّل به اهل بيت‏عليهم السلام دريغ نكند. مرحوم ميرزاقدس سره معتقد بود كه نيمه شب وقت مزد گرفتن است؛ از اين رو خودشان نيمه شب‏ها با خداى خود راز و نياز مى‏كردند و با معبود، پيوند قلبى خاصى داشتند كه حركت نيمه‏شب ايشان و تهجد در حرم مطهر و مسجد امام حسن عسكرى‏عليه السلام زبانزد طلاب بود.
نكته ديگرى كه ايشان بدان بسيار اصرار داشتند، اين بود كه مى‏فرمود: طلبه علاوه بر آنكه بايد زرنگ باشد، بايد با تواضع و افتادگى حركت كند؛ خود را كسى حساب نكرده و با خلوص كامل به درس و بحث خود مشغول شود. اگر خود را كسى فرض كرد، به جايى نخواهد رسيد:
افتادگى آموز اگر طالب فيضى
هرگز نخورد آب زمينى كه بلند است

داعشی ها خوب گوش کنند
بی سبب نیست که از شام به عراق آمده اید
حضرت عمه سادات ، برادر دارد
و شما کمتر از آنید حسین تیغ کشد
کمتر از آنکه علمدار ، علم بردارد
ما جوانان بنی فاطمی اربابیم
بی حیا ! عمه ما مالک اشتر دارد
ایل ما ایل عجم هاست ، که یک کودک ما
جگری با جگر شیر برابر دارد
اینکه ما دست به شمشیر و زره استادیم
سبب این است که این طایفه رهبر دارد
نه عراق است و نه سوریه ، خیالت راحت
کشور ضامن آهوست ، بزرگتر دارد
وای اگر گرد و غباری به حرم بنشیند
تیغ ما شوق به انداختن سر دارد
باید این شهر به آرامش خود برگردد
که شب جمعه حرم روضه مادر دارد

مام خمينی (ره):

«و سعی کن از مجالسی که انسان را از ياد خدا غافل می کند پرهيز نمایي که با خو گرفتن به اين مجالس،

ممکن است از انسان سلب توفيق شود که خود مصيبتی است جبران ناپذير» (نامه 61/2/8 به سيد احمدآقا)

آيه الله بهاء الدينی (ره):

«اگر زرنگ هستيد، در دستگاه خدا زرنگ باشيد» (کتاب نردبان آسمان، ص 183)

«نفس از موجودات ناری است و دشمنی آن با انسان، از شرق و غرب هم بيشتر است» (کتاب سيری در

آفاق، نوشته حسين حيدری کاشانی، ص 181)

«برای رهايي از مشکلات، راه هايی است که بهترين آنها را خود ما حس کرده ايم و به کمک آنها به حاجت

هايمان رسيده ايم، که چهار چيز است: نذر کردن گوسفند برای فقرا، خواندن حديث کساء به طور پی در

پی، پرداختن صدقه و ختم صلوات». (کتاب آيت بصيرت، ص 68)

«ياد خدا [صرفاً] سبحان الله و الحمدلله گفتن نيست؛ بلکه ياد خدا آن است که واجبات را انجام دهيم و اگر

به محرمات الهی رسيديم از آن دوری کنيم». (سيری در آفاق، ص 146)

علامه طباطبايي (ره):

«ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا يک تب سخت خطرناک چهل روزه به او بدهد، برای اين

که يک بار از ته دل بگويد: يا الله». (جرعه های جانبخش، نوشته غلامرضا گلی زوار، ص 380)

«گاهی يک عصبانيت، بيست سال انسان را عقب می اندازد». (ز مهر افروخته، نوشته سيد علی تهرانی، ص 83)

آيه الله حسن زاده آملی:

«يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد… وقتی واردات انسان

هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛ يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد

شد». (مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص 126)

«تسويف يعنی سَوفَ سَوفَ کردن، يعنی امروز و فردا کردن، بهار و تابستان کردن، امسال و سال ديگر کردن.

[ولی] وقت نيست، و بايد به جد بکوشيم تا خودمان را درست بسازيم». (مجموعه مقالات، ص 176)

« نزد اولياء الله مجرب است که اکثار ذکر شريف «يا حیُّ يا قيّومُ يا مَن لا اله الّا انت» موجب حيات قلب

است». (کتاب نامه ها بر نامه ها از آيه الله حسن زاده، ص 226)

آيه الله کشميری (ره):

«اگر سوره والعاديات روزی 110 مرتبه خوانده شود، روزی حلال فراوان خواهد آمد». (روح و ريحان، نوشته

علی اکبر صداقت، ص 81)

«آنان که غيض شديد دارند سوره الم نَشرَح لک صدرک» را چند بار بخوانند که شرح صدر می آورد». (آفتاب

خوبان، علی اکبر صداقت، ص 29)

«لاحول و لا قوه الا بالله، روزی صد مرتبه چنان چه در روايت آمده، هفتاد نوع بلا را از انسان دور می کند که

آسان ترين آن غم و اندوه است». (آفتاب خوبان، ص 83)

آيه الله تألّهی همدانی:

«رضايت امام بر زيارت امام مقدم است و از همين همدان هم می شود امام را زيارت کرد». (يادنامه آيه الله

تألّهی همدانی، ص 22)

« می خواهی بدانی ایمان داری يا نه، ملاحظه کن ببین نماز صبحت قضا شود بيشتر غصه می خوری يا ده

تومانت از بین برود». (همان، ص 90)